Zanim szminka stała się jednym z symboli kobiecości, musiała przejść wiele zmian – zarówno swojej formy, jak i tego, w jaki sposób postrzegało ją społeczeństwo. Avon, który sprzedaje na całym świecie cztery szminki na sekundę, odegrał istotną rolę w doskonaleniu kobiecej urody w każdym zakątku globu.
Starożytność Pierwsze próby malowania ust podejmowano w starożytnym Egipcie i Mezopotamii. Ponieważ czerwony barwnik był pozyskiwany z wodorostów, jodu i bromu, jego stosowanie znacząco wpływało na życie kobiet... powodując często ciężkie choroby. Legendy głoszą, że Kleopatra używała pomadki zrobionej ze zmielonych owadów z gatunku pluskwiaków, co wcale nie brzmi aż tak nieprawdopodobnie – dziś także w różnych gałęziach przemysłu wykorzystuje się barwniki produkowane przez insekty.
VIII wiek Podczas złotej ery islamu wybitny arabski kosmetolog Abu Al-Qasim Al-Zahrawi z Al-Andalus tworzył twarde szminki z perfumowanego surowca formowanego w kształt walca i umieszczanego w specjalnych matrycach odlewniczych.
XVI wiek Prawdziwego znaczenia szminka nabrała w XVI wieku – w erze elżbietańskiej nastała moda na białą upudrowaną twarz i szkarłatne usta. Jednocześnie malowanie ust przez przedstawicielki niższych klas nie było akceptowane, a nawet postrzegane jako niekobiece.
1770 Angielski parlament wprowadził prawo zabraniające kobietom nakładania przed ślubem makijażu – a w szczególności szminki – pod groźbą unieważnienia małżeństwa. Malowanie się było postrzegane jako uwodzicielska sztuczka stosowana przez czarownice.
1897 Pierwsza szminka handlowa pojawiła się pod koniec XIX wieku w Paryżu. Do jej produkcji użyto tłuszczu jelenia, oleju rycynowego i wosku pszczelego. Karierę zakończyła jako szminka „domowej roboty”. Nowe pomadki były opakowywane w jedwab lub papier albo przechowywane w słoiczkach. Nakładano je pędzelkiem.
1915 Maurice Levy stworzył metalowe cylindryczne opakowanie, które wprowadziło szminkę w nową erę. Na początku przybrało ono kształt walca z dźwignią wypychającą sztyft. Wkrótce potem wprowadzono mechanizm rotacyjny, który sprawdza się do dziś.
1923 James Bruce Mason Jr. z Nashville w Tennessee opatentował pierwsze opakowanie szminki z mechanizmem rotacyjnym. Tymczasem kobiety zaczęły malować usta do zdjęć - właśnie fotografia przyczyniła się do większej akceptacji szminki.
Lata 30 Szminkę postrzegano jako symbol dojrzałej seksualności. Wielu Amerykanów, szczególnie imigrantów, nie akceptowało malowania ust przez nastolatki, dla których szminka symbolizowała krok w stronę kobiecości.
1940 W 1940 roku problem ze szminką powrócił, tym razem z zupełnie innego powodu. Nastolatki były gotowe walczyć o nią z matkami, które nie pozwalały im malować ust. Pomimo trudnych warunków II wojny światowej kobiety nie zrezygnowały ze szminki. Przeciwnie, używały jej, jako swojego „szkarłatnego godła odwagi”.
1950 Musiało minąć kilka stuleci, by szminka mogła znaleźć stałe miejsce w życiu – i torebkach – kobiet. W latach 50., dzięki popularności Marilyn Monroe oraz wpływom reklamy znów modne stały się krwistoczerwone usta.
1960 Dzięki chemiczce Hazel Bishop narodziła się pierwsza szminka „odporna na całowanie”. Nie tylko zwiększyło to jej popularność, ale rozpoczęło też proces tworzenia coraz bardziej wyrafinowanych produktów. Kobieta, która w latach 60. nie stosowała szminki była postrzegana albo jako feministka, albo jako szalona.